dzierżawić — ndk VIa, dzierżawićwię, dzierżawićwisz, dzierżaw, dzierżawićwił, dzierżawićony «mieć coś w dzierżawie; brać, dawać coś w dzierżawę» Dzierżawić ziemię, las … Słownik języka polskiego
arendować — ndk IV, arendowaćduję, arendowaćdujesz, arendowaćduj, arendowaćował, arendowaćowany 1. przestarz. «brać w arendę, mieć w arendzie; dzierżawić» 2. przestarz. «oddawać w arendę; wydzierżawiać komuś» ‹śrdwłc.› … Słownik języka polskiego
dzierżawa — ż IV, CMs. dzierżawawie; lm D. dzierżawaaw 1. «używanie lub użytkowanie rzeczy albo prawa majątkowego oparte na umowie, za określoną opłatą w pieniądzach lub w naturze; dzierżawienie» Dożywotnia dzierżawa. Brać, wziąć coś w dzierżawę. Otrzymać,… … Słownik języka polskiego
dzierżawienie — n I rzecz. od dzierżawić … Słownik języka polskiego
majątek — m III, D. majątektku, N. majątektkiem; lm M. majątektki 1. «posiadłość, własność ziemska» Majątek ziemski. Dziedziczny, rodowy, rodzinny majątek. Parcelacja majątku. Dzierżawić majątek. Zarządzać majątkiem. 2. «ogół dóbr należących do danej osoby … Słownik języka polskiego
majątek — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIa, D. majątektku {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} posiadłość ziemska, dobra ziemskie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Majątek ziemski, dziedziczny. Podupadły majątek. Parcelacja majątku.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
